چهارشنبه سوری

چهارشنبه سوری نماد سرور، شادی و سرخی است.

در آخرین غروب سه شنبه سال زمان آتش افروزی و رقص شعله های قرمزه.

از دیرباز آتش برای روشن کردن زمین و دور کردن پلیدی جهت فرود فرشته ی پاکی در بین ایرانیان در غالب فرهنگ های گوناگون رواج داشته.

آتش از عناصر چهارگانه حیات و بسیار مقدس است.

ایرانیان اولین روزهای بهار را با روشن کردن کپه های آتش و جستن و پریدن از روی آن به نشانه ی سعادت مندی و سلامت تجربه کرده اند.

روشن کردن آتش نخستین جشن از جشن های بهاری است.

آداب و رسوم چهارشنبه سوری

ایرانیان در گوشه و کنار این سرزمین پهناور این جشن زیبا را با فرهنگ بومی خود تطابق داده اند.

مردم در وصف این جشن ترانه های زیادی سروده اند و شادمانی خود را بزرگتر و گسترده تر نشان داده اند.

آیین کوزه شکنی

در این آیین کوزه ها را می شکستند به این امید زدودن  گرد و غبار سال کهنه و آمدن پاکی و روشنایی در سال نو!

آیین قاشق زنی

مردم برای رساندن صدای آمدن پای بهار قاشق ها را بر کاسه ها می زدند تا صدای پای بهار را به گوش جهان برسانند و در ازای آن نقل و شیرینی دریافت می کردند.

فال گوش ایستادن

در گذشته های دور دختران پشت دیوار فال گوش می ایستادند تا صدای تفسیر شده ای که از ذهن و قلبشان می گذشت عایدشان شود.

شعرهای چهارشنبه سوری

سیاووش نماد پیروزی خیر بر شر است که نام او در شاهنامه با آتش و پاکی عجین شده است.

ستاره شمر گفت بهرام را                  که در چارشنبه مزن گام را

اگر زین به پیچی گزند آیدت              همه کار ناسودمند آیدت

یکی باغ بد در میان سپاه                   ازین روی و زان روی بد رزم‌گاه

بشد چارشنبه هم از بامداد                  بدان باغ کامروز باشیم شاد

شعرهای عامیانه چهارشنبه سوری

علاوه بر اشعار زیبای شاهنامه شعرهای عامیانه مختلفی نیز در بین مردم رایج است.

مردم با خواندن این اشعار زردی خود را به آتش می دهند تا غم و بیماری خود را بسوزانند و با قدرت به استقبال بهار رنگارنگ بروند و سال نو را نیکو شروع کنند.

بیایین آتیش روشن کنیم که آخر زمستونه

چارشنبه امسالیمون حسابی آتیش بارونه

غم و به آتیش بزنیم سرخی آتیش مال ما

درد و بلاها دور بشه از خونه ی امسال ما

کوزه جهل رو بشکنیم از پشت بوم اندیشه

اسپند به آتیش بزنیم چشم حسودا کور بشه